اپیدمیولوژی ترکیبی از علم، هنر و عمل است:

▫️ *علم* : علوم پزشکی، سلامت عمومی، روش تحقیق، آمار حیاتی،  آنالیز و تفسیر داده ها و انتشار نتایج تحقیقات.
▫️ *هنر* : کنجکاوی، خلاقیت و ابتکار عمل در طراحی مطالعات، خلق و آزمون فرضیات و تحلیل یافته ها.

▫️ *عمل* : تحقیقات کاربردی؛ گردآوری داده ها، مشاهدات و پیمایش های میدانی و در عرصه اجتماع و مراکز درمانی، بهداشتی و تحقیقاتی و کار های پیچیده با نرم افزارهای پیشرفته.

 اپیدمیولوژیست با خلق شواهد تحقیقاتی، در پیشگیری، مراقبت، درمان و کنترل بیماری ها و آسیب های سلامت نقش تعیین کننده ایفا می کند.

بطور مصداقی در پاندمی کرونا شاهد بودیم هر کجا که رویکرد و مدیریت مبتنی بر شواهد و دانش اپیدمیولوژی در دستور کار بود نتایج بسیار مطلوب‌تری در شاخص های ارزشیابی برنامه مقابله با کرونا بالاخص در کاهش میزان مرگ و میر حاصل شد.

به کمک دانش اپیدمیولوژی؛ عوامل خطر، سیر طبیعی، پیش آگهی بیماری ها و اثربخشی مداخلات پیشگیرانه و درمانی مشخص می گردد و با کاربست روش های موثر مداخله بر اساس نتایج مطالعاتی همچون کارآزمایی بالینی، توفیقات ارزشمند حاصل می شود.

اپیدمیولوژیست بیشتر جامعه را طبابت می کند تا فرد را. او هم نسخه می نویسد ولی نه برای بیمار(Case/Patient) بلکه برای جامعه و جمعیت(Population) اعم از بیمار و سالم.

بار بیماری ها، نقش و سهم عوامل خطر و اولویت های نظام سلامت به کمک علم اپیدمیولوژی تعیین می گردد.

برای سیاستگذاری و مدیریت مبتنی بر شواهد و مؤلفه های مهمی همچون طبابت مبتنی بر شواهد به دانش و نگرش اپیدمیولوژی نیازمندیم.

با تقدیم احترام
دکتر رضا چمن، استاد اپیدمیولوژی
۱۶ شهریورماه ۱۴۰۴