معرفی

طي سال هاي اخير مبنای فرایند ارزشيابي و ارتقاء اعضای هيأت‌علمي، توانايي و عملكرد آنها در زمينه فعاليت هاي پژوهشي بوده و آموزش که يك جزء ضروري و يك جنبه مورد انتظار از فعاليت هاي آكادميك و در واقع رسالت اصلي مؤسسات آموزش عالي مي‌باشد، جایگاه خود را از دست داده است. برای رفع این مشکل، تلاش هاي گسترده‌اي صورت گرفت تا با استفاده از استانداردهاي مشترك، فعاليت هاي آموزشي شناسايي شده و مصاديق آنها مشخص گردد تا اعضای هیات علمی به وسيله آنها مورد ارزشيابي قرار گيرند و نتايج اين ارزشيابي به عنوان بخشي از ارتقاء آكادميك آنها محسوب شود. از مرداد ماه 1387 با پرداختن به دانش پژوهي آموزشي درآئين نامه اعضاي هيات علمي دانشگاه ها و موسسات آموزش عالي و پژوهشي علوم پزشكي كشور، باب جديدي در اين ميان باز گرديد كه باعث توجه خاصي از سوي اساتيد دانشگاه ها به اين مقوله گرديد. فعاليت هاي دانش پژوهي به آن دسته از فعاليت هاي آموزشی بدیع و نوآورانه اطلاق مي شود که داراي 6 معیار ذیل باشد:

• اهداف شفاف، با اهمیت و واقع بینانه داشته باشد.
• از آماده سازی کافی برخوردار باشد.
• متدولوژی مناسب در اجرای آن بکار گرفته شده باشد.
• نتایج آن مهم و قابل توجه باشد.
• به شیوه مناسب در اختیار عموم قرار گیرد.
• در معرض نقد دیگران قرار گرفته باشد.

حوزه کاربرد و ميزان بديع بودن اين فعاليت ها ممکن است در سطح دانشگاهي، کشوري (ملي) و يا بين المللي باشد.

شرح وظایف

• تعیین اولویتهای آموزشی دانشگاه در زمینه دانش پژوهی

• ارتقای دانش پژوهی آموزشی در دانشگاه
• اطلاع رسانی و آموزش در زمینه دانش پژوهی در سطح دانشگاه
• مدیریت سامانه فعالیت های نوآورانه